ชื่อวิทยาศาสตร์ว่า Mandragora อยู่ในตระกูล Solanaceae รากของแมนเดรกมีลักษณะคล้ายมนุษย์ จึงถูกนำมาใช้ในเรื่องพิธีการเวทมนตร์ต่างๆ และปรากฏอยู่ในตำนานและนิยายหลายเรื่องแมนเดรกมีเสียงกรีดร้องแหลม สูงเวลามันถูกทำให้ตกใจ ผู้ที่ได้ยินเสียงร้องของแมนเดรกมีโอกาสถึงตายได้ แต่ในขณะที่แมนเดรกยังเป็นต้นอ่อนอยู่ เสียงร้องของมันจะเพียงแค่ทำให้สลบเท่านั้น เชื่อกันว่า น้ำยาที่สกัดได้มาจากต้นแมนเดรกสามารถลบล้างคำสาปได้แทบทุกชนิดแมนเดรกเป็นที่รู้จักกันดีจากนิยาย โดยเฉพาะเรื่อง แฮร์รี่ พอตเตอร์กับห้องแห่งความลับสัตว์ในเทพนิยายผมชอบมากๆเลยตัวนึงอยู่ในการ์ตูนมืออสูรล่าปิศาจ (ครูนูเบ) นั่นคือ Yamatano Orochi
คือ เป็นพวกโนมที่มีรูปร่างวิกลวิการ พวกมันชอบเล่นสนุก แต่บางครั้งก็ชั่วร้ายและเต็มไปด้วยเล่ห์เหลี่ยมสามารถทำอันตรายแก่ผู้คน รอยยิ้มของก็อบลินทำให้เลือดหยุดไหล เสียงหัวเราะทำให้นมบูดและผลไม้หล่น ก็อบลินมีต้นกำเนิดมาจากฝรั่งเศส ตัวอย่างก็อบลินในภาพยนตร์ เช่น ตัวก็อบลินในเหมืองมอเรียในเรื่อง The Lord of The Ring หรือ Green Goblin ในเรื่อง Spider Man เป็นต้น
คือ รูปสลักตามมุมต่าง ๆ ของสถาปัตยกรรมในแบบกอธิคต่าง ๆ ใน ยุโรป โดยมากจะสลักเป็นรูป มังกร หรือ ปีศาจ ในท่วงท่าต่าง ๆ โดยท่าที่รู้จักมากที่สุด คือ นั่งยอง ๆ ตามองไปทางข้างหน้ากา ร์กอยล์ เชื่อว่า เดิมเป็นมังกร ชาวยุโรปในยุคกลางเชื่อว่า การ์กายล์เมื่อตอนกลางวันจะเป็นรูปสลัก ตกกลางคืนจะกลายร่างเป็นมังกรบินไปทั่วหมู่บ้านหรือเมืองที่อาศัย เพื่อปกป้องดูแลมิให้มีสิ่งชั่วร้ายต่าง ๆ เข้ามารังควาญ
หนึ่งในเชื้อสายเผ่าพันธุ์แฟรี่ มีลักษณะเป็นภูตตัวเล็กๆ มีปีกแบบแมลง สูงไม่เกิน1ฟุต(ตามปกติ) และสามารถขยายหรือลดขนาดของตัวเองได้
เป็น ตัวละครในเทพนิยาย พบได้เฉพาะในอังกฤษและไอร์แลนด์ บางครั้งอาจจำสับสนกับตัวพิกซี่ได้ ทั้งคู่มีส่วนสูงใกล้เคียงกัน (ประมาณหกถึงแปดนิ้ว) แม้ว่าอิมป์จะบินไม่ ได้อย่างพิกซี่ และสีสันไม่จัดจ้านเท่า(อิมป์มักจะมีสีน้ำตาลเข้มถึงดำ) แต่อิมป์ก็มีอารมณ์ขันแบบทำลายข้าวของคล้ายคลึกกับพิกซี่ อิมป์ชอบอยู่ตามที่ที่ เปียกชื้นหรือเป็นหนองบึง มักจะพบอิมป์กินแมลงตัวเล็กๆ เป็นอาหาร ลักษณะการขยายพันธุ์เหมือนกับแฟรี่ ต่างกันเพียงอิมป์ไม่มีช่วงที่ต้องเป็นดัก แด้ ไข่ของอิมป์จะฟักตัวเป็นตัวอ่อนที่สมบูรณ์เลยและมีส่วนสูงประมาณหนึ่งนิ้ว
เป็น สิ่งมีชีวิตลึกลับในตำนานชนิดหนึ่ง มีผู้ที่อ้างว่าพบเห็นมันครั้งแรกในเปอร์โตริโกในช่วงต้นทศวรรษที่ 1990 และมีหลายคนรายงานว่า มันได้ฆ่าสัตว์ชนิดต่างๆเป็นจำนวนมาก และยังคงมีผู้พบเห็นมันมาอย่างต่อเนื่องจนถึงปัจจุบันจากลักษณะที่ ผู้ที่พบเห็นสังเกต ชูปาคาบราที่ลักษณะคล้ายกิ้งก่า มีสีเขียวอมเทา มีความสูงประมาณ 1 เมตร และมีท่ายื่นและกระโดดคล้ายจิงโจ้
ไว เวิร์นเป็นมังกรชนิดหนึ่ง แต่ไม่จัดเป็นพวกเดียวกะพวกดราก้อน เพราะเธอออกแนวโฉดตัวเพรียวๆไปทางกิ่งก่าปกคลุมด้วยเกล็ดมากกว่ามังกรตัว บึ๊กๆ สิ่งที่จะทำให้แยกไวเวริน์ออกจากมังกรนั้นง่ายมากคือ ไวเวริน์จะมี2ปีกและ2ขา เหมือนกับตัวนาซกูลในThe lord และที่ปลายหางของมันจะมีลักษณะมีหนามแหลมคมว่ากันว่าเป็นพิษดุจแมงป่อง หรือมีแฉกอันแหลมคม ตำนานของเจ้าตัวจิ้งเหลนมีปีกนี้มี2แนวด้วยกันที่เคยพบ -แบบที่ดูดีหน่อยคือ ว่ากันว่าเป็นสัตว์ที่ดุร้ายแต่เป็นสัญลักษณะของการคุ้มครอง ปกป้อง ทำให้สมัยโบราณนำไปเป็นตราประจำตระกูล และ มักจะพบเห็นได้ บนโล่ห์ของผู้ถือสาน์ส (คาดว่า คงอยู่ในสมัยยุคกลาง หรือยุคมืดของยุโรป) -ส่วน อีกแง่คือ ไวเวริน์เป็นมังกรนรก ที่อาศัยอยู่ระหว่างโลกและนรก สามารถแปลงร่างครึ่งบนเป็นหญิงแพศยา มีทับทิมสีแดงสดอยู่กลางหน้าผากไว้ส่องทางในนรก ตัวแทนแห่งความราคะ ตัณหา โลภ ความพยาบาท
